Yoldasın, kalbinde bir ferahlık hissi
İnsan yürüdükçe uzaklaşır dünyadan.

İnsan huzur duyduğu yerin yolcusudur.

İnsan huzur duyduğu yerin yolcusudur.

İnsan insanı kalbinden tanır.

İnsan neye inanırsa, onun rengine bürünür.

Dostluğun önemini kavramakla beraber, Herkes Gittikten Sonra, daha ilk sayfalarından itibaren ayrıca şunu söylüyor bize: İnsanın kendisiyle güzel vakit geçirebilmesi çok kıymetlidir. Bunun kalıcı sonuçları olur. Nitekim öyle olmuş.

İbrahim Tenekeci

Dünyadan geçiyorsun,
belki de bir rüyadan...

Tabiatın dili incedir
İnsana insan olduğunu hatırlatır.

Kalben çıkılan yolda, yol insana yoldaş olur.

Baktığın yerden uzaktasın, durduğun yerde ise yabancı.

Dışarısı çok karışık, kalbimize dönelim.

Hayatın yoğunluğunda kaybolduk, sesimizi arıyoruz.

Rüyanın ortasında küçük bir mola verdin
Kalabalık dünyanın tenha yerinde.

Kuşlar da gitti kendi sesinde
Bir sen kaldın kendine üzgün.

Dünya karşındaki tavrımız:
Misafiriz, birazdan kalkacağız.

Seslendin, sesin hep boşlukta kaldı
Duymak artık insana ne kadar uzak.

Dünyanın bütün hesapları ölüm karşısında şaşar.

Bir kalbe dokunmak yine bir kalbin işidir.

Nisan sayımızın tanıtım filmidir.

Bereketli okumalar dileriz.

Konuşmanın kalabalığında yoruldun
Gittin, susmanın serinliğinde huzur buldun.