من آن طوفانم که در جهتی می‌وزد که خود بخواهد.

آیا میتوانست توضیح بدهد که چرا بعضی وقت‌ها ذهن و فکرش این‌طور زیر سایهء ابر‌های سیاه نگرانی و تشویش قرار می‌گیرد؟
می‌توانست بگوید‌ با آن‌که خانواده پرجمعیتی دارد، چرا خودش را تنها و بی‌کس حس میکند؟

به کی دارم میدم بازخواست، نمی دونم
شاید بَد بودم اینه کارماش، نمیدونم

زمین یه کره ی مریضه، آدم داره

تکرارام منو ساختن

I hate myself. I was immature.

این جماعت مسیحش‌رو میکشه صلیب...

+چرا دگ راجبش حرف نمیزنی
-حالا ک زندگیش بده اینهمه سال خوب شده نمیتونم بخاطر حال خودم حال خوبشو ندید بگیرم

Missing u?
Pfff
That would be the easiest way of describing my feelings

فاک

روز غمم نبودی...

آگاهی
خاستگاه رنج است.

چه حسرتیست بر دلم
که از تمام بودنت
نبودنت به من رسیده ...

گاهی می‌اندیشم ...
درختی که تنها بالای کوه زندگی می‌کند
چرا از جنگل فرار کرده؟!

I'm dead inside.

میخواهم اقلاً یک نفر باشد
که با او از همه چیز
همانطور حرف بزنم که با خود حرف میزنم.

این همه سالو به تنهایی به آخر رسوندم
این ده بیست سال اخر عمرمم اتفاق خاصی نمیفته اگه تنها باشم

بگو از گشنگی داریم
امید میخوریم...