De gedachte dat een 90-jarige alleen nog maar hoopt om vlug te mogen sterven, staat haaks op mijn ervaring. Er zijn ook dertigers die nu al willen doodgaan en ouderen die op een aandoenlijke wijze zielsveel van het (onvolmaakte) leven houden. Daarbij respecteer ik ieders keuze.
Wat is legaal en wat niet? Dat is de vraag. Een fake-biecht organiseren, die opnemen zonder toestemming van de priester en vervolgens in de media uitzenden, zou in geen enkel land dat de mensenrechten en de rechtsstaat respecteert worden aanvaard.
'Tax the rich' klinkt goed. Ik zou er toch aan toevoegen: 'Make them poor'. Dan zijn ze zoals iedereen afhankelijk van de almachtige staat zoals communisten dat willen.
Het probleem met de begrenzing van de vrijheid van meningsuiting is dat we 'foute' meningen zodanig ernstig nemen dat we ze willen verbieden. Terwijl ze dat niet verdienen.
De voorgrond van dit beeld vanavond in Amsterdam deed me plotseling, niet zonder enige vertedering, denken aan het prachtige Panorama Mesdag in Den Haag.
Seksueel misbruik in de kerk heb ik altijd scherp veroordeeld, ook in de jaren 80 en 90 toen weinigen erover spraken. Wat mij vandaag pijnlijk treft: als je bij de bestraffing het respecteren van de regels van de rechtsstaat vraagt, 'minimaliseer' je het misbruik. Onrustwekkend.
Lezersbrief in Humo: “Laat professor Rik Torfs maar in de grond kruipen van schaamte. En de VRT mag eindelijk eens ophouden met hem nog langer in duidingsprogramma’s op te voeren.” Het tweede kan altijd natuurlijk. Het eerste niet, vrees ik. Spreken is noodzakelijker dan ooit.
Wie gelukkig is, beseft niet hoe geprivilegieerd hij is en mist ethisch besef. Wie ongelukkig is, heeft hulp nodig en moet dringend naar een psycholoog of therapeut.
Vroeger pleitten progressieve mensen voor meer vrijheid, nu opteren ze voor minder. Behalve misschien bij een ‘voltooid leven’. Vrolijk klinkt het niet.
Ik altijd voorstander geweest van de priesterwijding van de vrouw en schreef er in 1981 een thesis over. Tegelijk geniet de godsdienstvrijheid zowel in het Belgisch recht als in internationale verdragen bescherming. Gelukkig moeten we (nog) niet allemaal hetzelfde denken.
Ik krijg enorm veel reclame van PVDA-kandidaten bij de komende verkiezingen. Echt waar, ik beloof voor jullie te stemmen. En ik beloof ook die belofte niet te houden.
Gelukkig heb ik enorm veel vriendinnen. Ik kan er dus een tijdje tegen. Maar als de ene na de andere sterft, gaat de politie dat na een tijdje toch verdacht beginnen vinden.